Na szklanym ekranie: W pierścieniu ognia

Tytuł: Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia

Reżyser: Francis Lawrence

Na podstawie: Suzanne Collins, W pierścieniu ognia

Jedna z najbardziej przeze mnie wyczekiwanych w tym roku premier kinowych nareszcie weszła na ekrany. Sama nie wiem czemu tak bardzo nie mogłam się jej doczekać, skoro pierwsza część jakoś mnie specjalnie nie zachwyciła. Chociaż trzeba przyznać, że zwiastuny drugiej robiły nadzieję. Nadzieja matką głupich? Nie tym razem!

Zmiana na stanowisku reżyserskim (Gary’ego Rossa zastąpił Francis Lawrence) wyszła ekranizacji na dobre. „W pierścieniu ognia” nie straciło żadnej z zalet swojej poprzedniczki, za to większość niedociągnięć została poprawiona. Widać to od razu. Narracja jest poprowadzona o wiele płynniej, Lawrence odpowiada historię Katniss jakoś staranniej. Przede wszystkim nie ma tu retrospekcji, które biorą się nie wiadomo skąd.

Aktorsko jest wciąż lepiej, choć i w pierwszej części nie było źle. Tutaj z każdą kolejną minutą wszystko wygląda wiarygodniej. Jennifer Lawrence grająca główną rolę ma naprawdę talent i świetnie go wykorzystuje. Poprawił się Josh Hutcherson jako Peeta. No nareszcie zmienili mi trochę fryzurę. Na uwagę zasługuje rewelacyjna kreacja Johanny w wykonaniu Jeny Malone (kocham scenę w windzie xD). Miałam obawy co do Sama Claflina, który wcielał się w Finnicka, jakoś inaczej go sobie wyobrażałam. Na szczęście moje obawy okazały się zupełnie bezpodstawne, był idealny. Wiem, że ci, którzy nie czytali książki, przez połowę filmu wahali się, po której Finnick jest stronie, a przecież o to chodziło.

Nie muszę, mam nadzieję, wspominać o genialnym Donaldzie Sutherlandzie (prezydent Snow),a co dopiero o jednym z moich ulubieńców w tych filmach – Woodym Harrelsonie – nie wyobrażam sobie innego Haymitcha.

Wiem, wiem, pominęłam Gale,a (Liam Hemsworth), ale jakoś się moim zdaniem tu nie wyróżniał.

Brawa, brawa i jeszcze raz brawa dla twórców tej części za podjęcie wyzwania, jakim było stworzenie tej wymyślnej areny, którą wymyśli

ła pani Collins. A jakie efekty!

Jeśli już mowa o efektach, to wszelkie „bajery” są na wysokim poziomie. Uwielbiam suknię Katniss podczas prezentacji. Trish Summerville – pani od kostiumów – jest geniuszem i tyle!

Co mi się nie podobało? Trzy rzeczy. Pierwsza – bąble po zatruciu tą dziwną mgłą na arenie były rażąco sztuczne, ani przez chwilę nie uwierzyłam, że bohaterom może się coś stać z ich powodu. Druga rzecz – scena „wyciągania” Katniss z areny. Zaczęła się rewelacyjnie, te kolory itd., a potem… ugh... Ręce rozłożone niczym Jezus, dziwna mina i niepotrzebne zupełnie zbliżenie ;/

Mój trzecie problem z tym filmem: dlaczego oni nadal dostają dołączone do podarunków od sponsora notatki? Na litość Boską, są na arenie! Nie mogą mieć JAKIEGOKOLWIEK kontaktu werbalnego ze światem zewnętrznym!

Podsumowując, „W pierścieniu ognia” to porządna ekranizacja, o niebo lepsza od swojej poprzedniczki. Wzrusza i trzyma w napięciu. Idealnie oddaje stworzone przez panią Collins wielowymiarowe postacie. Nadaje się zarówno dla tych, którzy książki nie czytali, jak i dla zagorzałych czytelników „Igrzysk”. Kto jeszcze nie widział, temu radzę czym prędzej wybrać się do kina!

A teraz pozostaje mi czekać na drugą część „Hobbita” ;)

Książka vs. Film: Książka