[31] GONE. Faza piąta: Ciemność

Tytuł: Faza piąta: Ciemność

Seria: GONE: Zniknęli #5

Autor: Michael Grant

Wydawnictwo: Jaguar

Ponieważ czwarta część „GONE” wydała mi się gorsza od swoich poprzedniczek, po kolejną sięgnęłam nie bez obaw. Bałam się, że jakość spadnie jeszcze bardziej, w dodatku moja koleżanka (co jak co ale książki czyta fajne^^) mówiła, że się na niej rozczarowała.

Otworzyłam książkę i… wpadłam. Wpadłam w nią zupełnie. Pochłonęłam ją w dwa dni i z ulgą stwierdziłam, że wypada bardzo dobrze.

Michael Grant zadziwia mnie coraz to nowszymi pomysłami. I choć jak dla mnie cała ta dziwna akcja z potworem gaiaphage jest tylko dodatkiem do całej serii (może i jestem dziwna, bo to raczej ważny wątek) to zastanawiałam się co autor może jeszcze wymyślić. Czy się nie wypali? Czy kolejne „dziwności” w ETAP-ie nie będą naciągane? Nic z tych rzeczy. Grant wciąż wymyśla i wszystko ma swój sens. A nawet zaczyna się wyjaśniać. No, odrobinę.

Nie będę pisała zbyt wiele o fabule. Ci, którzy czytali poprzednie części/ich recenzje są już odrobinkę zorientowani, pozostałym powinno wystarczyć, że akcja powieści dzieje się w ETAP-ie, obszarze otoczonym dziwną barierą, stworzonym przez autystycznego pięciolatka Pete’a. Z tego obszaru w dniu jego oddzielenia od reszty świata zginęli wszyscy powyżej czternastego roku życia. U niektórych pozostałych rozwijają się nadnaturalne zdolności. A głęboko pod ziemią ukrywa się… radioaktywnożerny  (o! wynalazłam nowe słowo xD) potwór, opętujący ludzkie umysły. Nastolatkowie walczą o władzę, ktoś musi rządzić młodszymi dziećmi i je wykarmić. Trzeba pracować i przetrwać. Trzeba panować nad nowymi zdolnościami. Trzeba się zacząć w końcu dogadywać między sobą. I poradzić sobie z nowymi problemami.

Tych w tej części mamy znowu sporo. Bariera zaczyna ciemnieć, nikt nie wie, co się z nią dzieje. Rozejm między Samem i jego ludźmi nad jeziorem, a jego bratem Cainem, stojącym na czele dzieciaków z Perdido Beach jest bardzo kruchy. Na wolności grasują psychopatyczny Drake i szalona Penny. Niedługo może zabraknąć prądu. Diana spodziewa się dziecka, ale ciąża nie rozwija się normalnie. W dodatku, choć tego mieszkańcy ETAP-u nie wiedzą, rząd planuje wysadzić kopułę.

Akcja gna więc do przodu, zapierając dech w piersiach i nie pozwalając czytelnikowi przerwać lektury. Ułatwiają ją zaś odpowiednio wyważone proporcje między dialogami i opisami oraz prosty, ale nie prymitywny język.

Postacie nadal się rozwijają, widzimy już znaczne zmiany, które zaszły w bohaterach od pierwszej części. Zmienił się układ sił w ETAP-ie. Jedni zdradzają sojuszników, inni dostają lekcję pokory. To już nie są te same dzieci, które dawniej siedziały w szkolnych ławkach. I zdaje się, że nigdy nimi ponownie nie będą.

Znów czuć poważną problematykę serii, czego tak zabrakło mi w części czwartej. Społeczeństwo budowane od podstaw i jego problemy. Władza z jej wszystkimi blaskami i cieniami. Podział ról. I mimo woli człowiek zaczyna się zastanawiać, co stałoby się, gdyby znalazł się na miejscu bohaterów książek Granta. Kto z jego znajomych jaką funkcję by pełnił. Czy potrafilibyśmy wykazać się tymi cechami, którymi wykazali się mieszkańcy ETAP-u? Czy potrafilibyśmy uniknąć ich błędów?

Zakończenie jest mistrzowskie i wzbudza silne emocje. 

Jedyne, co mi w tej książce przeszkadzało to błędy wydawnicze, a właściwie jeden, ale dość spory. Autor skacze z narracją wokół różnych bohaterów, a w większości przypadków nie zostało to wyodrębnione graficznie. Takie niedopatrzenie wprowadza dezorientację czytelnika.

Nie mogę się doczekać kolejnego, ostatniego już tomu jednej z najlepszych serii młodzieżowych jakie czytałam.

Cytat: 

"Nie wolno się bać. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie"

Ocena: 9/10