Top 10: Ulubieni ojcowie z literatury

Były ulubione matki, a że kilka trochę ponad dwa tygodnie temu mieliśmy Dzień Ojca, dzisiaj zestawienie najlepszych literackih tatusiów. Powiem od razu, że jakoś łatwiej było znaleźć ich niż matki. Nie sądzicie, że autorzy jakoś bardziej na ojcach właśnie się skupiają i wychodzą z tego ciekawsze postacie? Jakie byłyby Wasze typy? A może któryś z wymienionych przeze mnie panów absolutnie w waszych oczach nie uchodzi za dobrego ojca?

Dziś pora na... Ulubionych ojców  z literatury!

1. Jan Malinowski

z cyklu "Zawrocie"

To on tak naprawdę wychowywał Matyldę i otaczał ją miłością. Dziewczyna nigdy nie zbudowała pełnych zaufania więzi z matką, to ojciec w dzieciństwie był dla niej wszystkim. Gdy zmarł, mała nigdy do końca się nie pozbierała i na zawsze pozostała odrobinę samotna. Nigdy nie przestała tęsknić za tatą, którego znała przecież zaledwie cztery czy pięć lat. Myślę, że to wystarczający dowód na to, jak kochającym i czułym ojcem był Jan. Być może dlatego, że wiedział, jak bardzo dziecko potrzebuje rodziców, sam wychowywał się w domu dziecka. No i chyba zawsze będzie mnie rozczulać fragment, w którym Matylda wspomina, jak ojciec uczył ją rozróżniać prawy i lewy bucik - podeszwy muszą się do siebie uśmiechać. : )

2. Mortimer Folchart
z "Atramentowej Trylogii"

Kolejny literacki tatuś, który ma w sobie wielkie pokłady ciepła i miłości. Swoją córeczkę jedynaczkę kochał nad życie, na skutek nieszczęśliwego wypadku z przeszłości wychowywał ją samotnie i świetnie dawał sobie z tym radę. Nie pozwolił, by Maggie zapomniała o matce, ale dziewczynce nigdy niczego nie brakowało. Dzielona wspólnie pasja - czytanie - jeszcze bardziej zbliżyła do siebie tę dwójkę. Mo był dla córki największym autorytetem, ale gdy dorosła, pozwalał jej także na samodzielne decyzje.

3. Pan Everdeen
z trylogii "Igrzyska Śmierci"

Podobnie jak w przypadku Jaśka Malinowskiego, pan Everdeen towarzyszył córkom tylko we wczesnym dzieciństwie. Jedenastoletnią, podobną do niego z charakteru Katniss, zdążył jednak nauczyć polować, co pozwoliło dziewczynce zapewnić pożywienie rodzinie, gdy pani Everdeen po śmierci męża pogrążyła się w depresji. To dzięki takiemu, a nie innemu ojcowskiemu wychowaniu, mała Katniss poradziła sobie w tej trudnej sytuacji, wspomnienie ojca nie opuszczało jej też nigdy ani na arenie, ani podczas późniejszej walki z Kapitolem. 

4. Pan Sempere

z "Cienia wiatru"

Pan Semepere jako samotny ojciec nie miał lekko, zwłaszcza, że księgarnia, którą prowadził, nie przynosiła dużych dochodów. Mimo wszystko jego synkowi, Danielowi, nigdy niczego nie brakowało. A już na pewno nie ojcowskiej miłości i zrozumienia. Kiedy mały Daniel zapragnął zostać pisarzem, Sempere nie wyśmiał go, a zachęcał do rozwijania literackich zdolności. Oszczędzał bardzo długo, by na urodziny kupić dorastającemu już synowi pióro wieczne o niebotycznie wysokiej cenie (podobno pisał nim sam Victor Hugo!). Daniel zawsze szanował ojca, mieli świetne relacje. Zresztą, pan Sempere wyniósł tę dobroć i troskliwość z własnego domu rodzinnego, co możemy łatwo zaobserwować w "Grze anioła". 

5. Steve

z "Ostatniej piosenki"

Steve po rozwodzie z żoną prawie całkowicie stracił kontakt z córką, która była pewna, że to on winien był rozpadu małżeństwa. Zaprosiwszy do siebie dzieci na wakacje, mężczyzna za wszelką cenę próbował odbudować relacje z, bądźmy szczerzy, dość w tamtym okresie "trudną" nastolatką. Dziewczyna początkowo zupełnie nie doceniała jego wysiłków, jednak później się to zmieniło. Steve rewelacyjnie dogadywał się też z synkiem, Jonah. Dzieci były dla niego bardzo ważne, gotów był poświęcić dla nich własne szczęście, miał w sobie dużo cierpliwości i zrozumienia. 

6. Beck
z "Trylogii o wilkołakach z Mercy Falls"

Beck popełnił w życiu niejeden błąd, nie zawsze zachowywał się fair i właściwie można się kłócić, czy zabranie Sama od jego biologicznych rodziców było właściwym pomysłem. Pewnie nie. Nie można jednak zapomnieć, że to dzięki niemu Sam był tym, kim był, że to Beck, przywódca sfory i tak naprawdę jej ojciec, pomógł mu się pozbierać p traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa. Jego pomysł z "pakowaniem" nieprzyjemnych wspomnień do specjalnych kartonów w głowie był świetny i z pewnością zadziałał w przypadku wrażliwego siedmiolatka obdarzonego bujną wyobraźnią. No a scena pożegnania Becka z Samem wyciska łzy. Bezsprzecznie. Mimo pewnych egoistycznych wręcz decyzji, które podjął, uwielbiam Becka. I uwielbiam jego relacje z Samem. 

7. Brom
z serii "Dziedzictwo"

Wiecie, co ogólnie sądzę na temat Broma, prawda? Że jest moją ulubioną postacią z całej serii? I jedną z ulubionych męskich postaci literackich ogółem? To dobrze. Choć można się kłócić, czy dobrze postąpił, nie mówiąc Eragonowi, że jest jego ojcem, nie da się nie zauważyć, że i tak starał się nim być, zwłaszcza po napadnięciu Ra'zaców na Carvahall. Wiele go nauczył i tak naprawdę wychował. Był surowy i nieraz szorstki, ale udało mu się nawiązać z chłopakiem naprawdę silną więź. Na końcu zaś oddał za swojego syna życie. Nie muszę nic już dodawać, prawda?

8. Kapitan Crewe

z "Małej księżniczki"

Kapitan Crewe był dla małej Sary całą rodziną. To w nim osierocona przez matkę przy porodzie dziewczynka odnajdywała miłość, oparcie, zrozumienie. Kapitan był bardzo bogaty, a swej córeczce oddałby wszystko, a jednak Sara nigdy nie była dzieckiem rozpieszczonym. Zawsze radosna, grzeczna i kulturalna brała przykład właśnie z ojca. Była jego prawdziwym oczkiem w głowie. Gdy zmarł, jej świat się zawalił. I nie mam tutaj na myśli trudnej sytuacji finansowej, w jakiej się znalazła, a właśnie tęsknotę za ukochanym tatusiem. Ich relacja wzrusza do łez. 

9. Eddard Stark

z "Gry o tron"

Ok, wiem, Ned był kiepskim politykiem i naiwniakiem, który myślał, że może wyjść z honorem z każdej sprawy. Ale musicie przyznać, że jako ojciec spisywał się świetnie. Może i nie udało mu się nigdy tak naprawdę pogodzić Aryi z Sansą, ale to jedyny problem. Ze swoimi dziećmi miał bardzo dobre relacje, był dla niech (zwłaszcza dla Robba) autorytetem, troszczył się o nie. Tylko jego zdarzało się czasami słuchać Aryi. Zresztą, jego relacje z Aryą podobały mi się szczególnie, zwłaszcza w momencie, gdy dowiedział się, że dziewczynka ćwiczy władanie mieczem. Inny ojciec w Siedmiu Królestwach kazałby przestać się wydurniać i zająć czymś odpowiedniejszym, dla jej pozycji i płci. Ned znalazł jej nauczyciela. Zawsze starał się swoje dzieci zrozumieć i dać im szansę na rozwój. Nawet Jonowi, który był jego bękartem i który, choć nienawidził tego, że nie jest Starkiem, Neda szanował, podziwiał i był wobec niego lojalny. 

10. Syriusz Black

z serii "Harry Potter"

Biedny Harry nigdy nie poznał swoich rodziców. Spotkał natomiast, w okolicznościach dość... burzliwych swojego ojca chrzestnego, Syriusza. Od tej pory wreszcie poczuł, że ma rodzinę. Chociaż Syriusz nie jest wzorem cnót i rozsądku, kochał Harry'ego, chciał dla niego jak najlepiej i gotów był oddać za niego życie. Zresztą z wzajemnością, co pokazuje, jak silna relacja połączyła tę dwójkę. Szkoda, że nie dane im nigdy było razem zamieszkać. Syriusz zajął w sercu Harry'ego (i przy okazji czytelników) szczególne miejsce i pozostał w nim na zawsze.