[60] Lapidarium

Tytuł: Lapidarium

Autor: Ryszard Kapuściński

Wydawnictwo: Czytelnik

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Ryszarda Kapuścińskiego („Podróże z Herodotem”) pozostawiło po sobie podziw dla autora za jego błyskotliwe uwagi i umiejętność wnikliwej obserwacji, ale jednocześnie lekkie zniechęcenie, bowiem lektura chwilami mnie nudziła. Przez niektóre momenty nie mogłam przebrnąć, do książki podchodziłam dwa razy, bo za pierwszym razem poległam w połowie. Postanowiłam jednak dać Kapuścińskiemu szansę. I całe szczęście, bo sporo bym straciła!

„Lapidarium” nie ma tak naprawdę żadnej fabuły. To, jak może wskazywać  tytuł, zbiór luźnych notatek. Książka zawiera zapiski reportera z podróży z lat 80. Spisywane były w różnych zakątkach świata: w Meksyku, Nowym Jorku, Kolonii, Londynie, Oxfordzie, Los Angeles, Filadelfii, a wreszcie w Gdańsku i Warszawie.

Możemy tu przeczytać zarówno rozważania samego autora, jak i wypowiedzi jego rozmówców czy ciekawe cytaty. Wszystkie są mądre, nietypowe, warte uwagi i, co najważniejsze, prawdziwe.

Obraz świata i ludzi inny był te trzydzieści lat temu, a dzięki tej książce możemy go poznać, zagłębić się w niego. Okiem reportera dostrzec rzeczy, o których nie dowiemy się na lekcjach historii.

Krótkie fragmenty sprawiają, że „Lapidarium” nie może się znudzić. Zwłaszcza, że naprawdę każdy z tych fragmentów jest ciekawy. Nad wieloma trzeba się zatrzymać, pomyśleć. Z niektórymi możemy się nie zgodzić, ale przecież o to chodzi, prawda? O poznawanie poglądów innych niż nasze, o poszerzanie horyzontów. Zapewniam, że ta książka jest świetną ku temu okazją.

Ryszard Kapuściński po raz kolejny pokazuje, że potrafi obserwować jak nikt inny i wyciągać niezwykle trafne wnioski. Powoli wkracza do grona moich ulubionych pisarzy.  Potrafi opisywać pewne sytuacje w niezwykle obrazowy sposób, tak, ze utrwalają się w naszej pamięci.

Weźmy jeden z wielu odmalowanych tu słowem obrazów. W Kolonii Kapuściński porównuje katedrę i centrum handlowe. Katedra jest pusta, sklepy wypełnione po brzegi. To do nich zmierzają ludzie. To ciekawe spostrzeżenie - niektórzy ludzie mają już innych bogów. 

Kapuściński opisał świat, w którym coś się zmienia, coś się dzieje. Świat na przełomie wieków, świat u progu zmiany. Jeszcze nie wiadomo, co ta zmiana przyniesie, na razie tylko można próbować się tego domyślić. I autor próbuje. Z jakim skutkiem? Przekonajcie się sami. 

Polecam. Przez duże „P”.  Co do mnie, z pewnością sięgnę po kolejne „Lapidaria”.

Cytat:

"Życzę ci, żebyś zawsze się dziwił. W dniu, w którym przestaniesz się dziwić - przestaniesz myśleć, a przede wszystkim - czuć."

Ocena: 9/10