[45] Ostatnia piosenka

Tytuł: Ostatnia piosenka


Autor: Nicholas Sparks

Wydawnictwo: Albatros

Chyba zacznę czytać więcej książek o miłości. Ostatnio był wzruszający „Zaklinacz koni”, teraz całkiem niezła „Ostatnia piosenka”, którą przeczytałam na obozie. Mój pierwszy kontakt z twórczością wychwalanego ostatnio wszędzie Sparksa. Pierwszy i raczej nie ostatni.

Książka opowiada historię nastoletniej Ronnie – buntowniczej, ale w głębi dycha wrażliwej nastolatki, którą bardzo polubiłam, bo wydawała mi się taka… prawdziwa. Wiecie, postać z krwi i kości. Nieidealna, popełniająca wciąż nowe błędy, ale jednocześnie wyciągająca z nich wnioski. Ronnie jedzie wraz z młodszym braciszkiem, Jonnah, na wakacje do ojca, z którym nie kontaktowała się od trzech lat. Dokładnie od chwili, gdy postanowił on odejść od swojej żony. W przeciwieństwie do Jonnah, Ronnie nie odbierała telefonów od ojca, a spędzenie z nim lata było dla niej złem koniecznym. Przyzwyczajona do szybkiego tempa życia i nocnych klubów Nowego Jorku, nastolatka powoli odkrywa uroki życia w malutkiej mieścinie ojca. Odkrywa też na nowo jego samego. I odkrywa miłość.

Z początku ta powieść wcale mi się nie podobała. Miałam problem z konstrukcją zdań, bo chwilami brzmiały one naprawdę dziwnie. Stylistycznie wyglądało to nie najlepiej i często gubiłam sens danego zdania w jego udziwnionych i nie do końca chyba poprawnych zawiłościach. Ale gdzieś po stu stronach to się zmienia. Nie wiem, albo z czasem autorowi pisanie tej powieści wychodziło coraz lepiej, albo po prostu się wciągnęłam i nie zwracałam już na to uwagi.

Jeśli chodzi o fabułę, to jest ona na dość wysokim poziomie. Bo nie opowiada tylko o miłości, a o wszystkich aspektach życia dojrzewającej nastolatki. O problemach z rodzicami, o przyjaźni, o relacji z rodzeństwem, o poszukiwaniu własnej tożsamości. Widzimy jak Ronnie z obrażonej na cały świat smarkuli zmienia się w troskliwą młodą kobietę. Widzimy, dlaczego się zmienia, kto jaki ma na nią wpływ. Widzimy jak ocieplają się jej relacje z ojcem, jak poznaje rodzinny sekret, jak troszczy się o brata, jak kiełkuje uczucie jej i Willa. I jak to uczucie stawia czoła wielu przeszkodom.

Oprócz głównego wątku jest też kilka wątków pobocznych. Najciekawszym moim zdaniem jest historia ojca Ronnie. Wspomina on swoje własne, chwilami niezbyt łatwe dzieciństwo i przyjaźń z miejscowym pastorem, dzięki któremu stał się takim człowiekiem i ojcem jakim jest: dobrym, kochającym, pozwalającym swoim dzieciom podejmować samodzielne decyzje i wspierającym je w trudnych chwilach.

Nie tylko główna bohaterka i jej ojciec są wiarygodnymi postaciami. Uroczy jest Jonah z jego radością życia i typowymi dla dziesięciolatka pomysłami. Od razu polubiłam też Willa, który zdaje się być zaprzeczeniem stereotypu tępego bogatego sportowca. Przypadł mi do gustu pastor z jego oddaniem swej świątyni i życzliwością, którą hojnie obdarzał ludzi. I nawet zagubiona, zahukana Blaze powoli zdobywała moją sympatię.

„Ostatnia piosenka” bawi, wzrusza i uczy. Jest mądra i pełna uroku. Idealna na długie letnie wieczory.  Mówi o rzeczach prostych i trudnych, ale zawsze w prosty, trafiający do czytelnika sposób. Warto ją przeczytać. 

Cytat:

"Życie, uświadomił sobie, bardzo przypomina piosenkę. Na początku jest tajemnica, na końcu - potwierdzenie, ale to w środku kryją się wszystkie emocje, dla których cała sprawa staje się warta zachodu."

Ocena: 5

Wybaczcie, że recenzja z dwudniowym opóźnieniem, ale, cóż - kolejny wyjazd. Postaram się w środę dodać Top10