[38] Tam, gdzie spadają anioły

Tytuł: Tam, gdzie spadają anioły

Autorka: Dorota Terakowska

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Ostatnio sporo na rynku wydawniczym pozycji o aniołach. Z reguły są to jednak schematyczne dość książki z gatunku paranormal romance lub fantasy o walce dobra ze złem. Powieść Doroty Terakowskiej „Tam, gdzie spadają anioły”  nie jest ani jednym, ani drugim. Jest czymś innym, oryginalnym.

Książka opowiada o małej Ewie, która straciła swojego Anioła Stróża. Miała wówczas pięć lat. Od tamtego czasu dziewczynka wciąż wpada w jakieś tarapaty. Z początku są to drobne kłopoty, jednak kończy się na poważnej chorobie. Odnalezienie anielskiego opiekuna może okazać się jedynym ratunkiem.

Akcja powieści toczy się w dwóch wymiarach: ziemskim i niebiańskim. Czytelnik obserwuje Ewę i jej rodzinę, zmagających się z życiowymi problemami, by po chwili wraz z jej okaleczonym Aniołem o imieniu Ave poznawać tajemnice Aniołów i Czarnych (upadłych Aniołów, można by rzec – demonów).

Ciekawa jest sytuacja rodzinna głównej bohaterki Matka – artystka z dość… liberalnym podejściem do wychowania i zapracowany, wiecznie zapatrzony w komputer ojciec. Dziecko jest bardzo samodzielne, bo i musi. Rodzice nie poświęcają mu zbyt wiele uwagi. Tylko babcia jest taka, jaka powinna być babcia: ciepła, czuła i kochająca. Babcia – autorytet. Babcia – opiekun.

Samą Ewę szczerze polubiłam. To mądra i nad wiek dojrzała dziewczynka o wielkiej ufności. Jest spokojna i małomówna, raczej typ samotniczki. Różni się znacznie od popularnych współcześnie bohaterek książkowych – wygadanych, silnych, charyzmatycznych. Choć Ewa też jest silna. Na swój sposób.

Dyskusje Ave’go z jego Czarnym bliźniakiem – Veą  są niezwykle mądre i skłaniające do wielu refleksji. Dowiadujemy się z nich wielu prawd życiowych – o dobru i złu, o otaczającym nas świecie. Niestety autorka powtarza w kółko to samo, ubierając to tylko w nieco inne słowa. Mniej więcej  połowie książki zaczynamy się nudzić, bo akcja strasznie zwalnia.

Terakowska mówi w swoim utworze o naprawdę ważnych rzeczach. O tym, że zło  i dobro współistnieją od zawsze i zawsze współistnieć będą. To do nas, ludzi należy wybór życiowej drogi. I czynimy to czasami nierozważnie, nie zauważając drobnych wydarzeń, które jednak mają ogromny wpływ na nasze dalsze życie. Oprócz tego autorka uczy nas, że każdy może być Aniołem Stróżem dla drugiego człowieka. Nie jest to jednak łatwe i niesie ze sobą olbrzymią odpowiedzialność. 

Język jest prosty i czytelny, niezbyt wyszukany, ale przyjemnie się to czyta. Trochę jak baśń.

Szkoda, że Dorota Terakowska nie skupiła się bardziej na tych relacjach rodzinnych Ewy. Rodzice dziewczynki zmieniają się z dnia na dzień, to wypada nienaturalnie. Gdyby pokazać proces tych zmian, książka bardziej nadawałaby się dla starszych czytelników i mogłaby być naprawdę ciekawą obyczajówką z elementami fantastyki i odrobinką filozofii w tle.

Tymczasem „Tam, gdzie spadają anioły”, ta powieść z dużym potencjałem, została naiwną trochę opowiastką. Lekko cukierkowa. Ciepła i urocza, idealna do czytania dzieciom na dobranoc. Warta uwagi. 

Cytat:

"Skórka jabłka jest złoto-malinowa, lecz w środku, w miąższu, tkwi robak. Wbrew pozorom to robak, a nie skórka jabłka stanowi dowód, że owoc jest dojrzały. Złota skórka kryje niekiedy kwaśny owoc, robak zaś ciągnie tylko do słodyczy."

Ocena: 7/10