Harry Potter Broom -->

piątek, 24 sierpnia 2012

[1] Igrzyska Śmierci

Tytuł serii: Igrzyska Śmierci

Poszczególne części:
  1. Igrzyska Śmierci
  2. W pierścieniu ognia
  3. Kosogłos
Autorka: Suzanne Collins

Wydawnictwo: Media Rodzina




„Igrzyska śmierci” polecało mi już kilka osób, więc w końcu postanowiłam sięgnąć po tę książkę. I bardzo dobrze, bo inaczej średnio zrozumiałabym film, który obejrzałam później, a który (jak to zwykle bywa) pomimo że niezły, od książki o wiele gorszy. No, ale odbiegam od tematu.

Napisy z tyłu okładki (oprócz może dwóch zdań) raczej mnie do przeczytania książki nie zachęciły. Kolejne porównanie do Harry’ego Pottera, wyznanie Stephenie Meyer, że „wzięła książkę do restauracji, ukryła ją pod stołem i czytała podczas kolacji”.  Nie, nie żartuję. Autorka „Zmierzchu” naprawdę napisała coś takiego. Okładka mi się spodobała. W miarę prosta, nowoczesna. Oddaje charakter książki. (Mowa o tej starszej wersji okładki, nie tej nowej, „przedobrzonej”).

„Igrzyska śmierci” opowiadają o szesnastoletniej Katniss Evardeen. Poznajemy główną bohaterkę i jej życie w Dwunastym Dystrykcie, najbiedniejszym rejonie futurystycznego państwa Panem. Katniss jest jednocześnie narratorką książki. Dzięki niej dowiadujemy się o okrutnych rządach Kapitolu i organizowanych przez niego co roku Głodowych Igrzyskach – walce na śmierć i życie, do której wyznaczona jest młodzież od dwunastego do osiemnastego roku życia. Jeden chłopak i jedna dziewczyna z każdego dystryktu. Dwadzieścia cztery osoby. Tylko jedna może przeżyć.

Sama powieść jest moim zdaniem genialna. Oryginalność i pomysłowość autorki już na samym początku robią na mnie olbrzymie wrażenie. Państwo Panem intryguje od pierwszych stron. Dialogi, opisy akcji, fabuła – wszystko na naprawdę wysokim poziomie. Kolejnym atutem „Igrzysk Śmierci” są rewelacyjnie wykreowane postacie. Rzadko zdarza się, by  główny bohater był jedną z moich ulubionych postaci.  Katniss jest jednak silna, odważna i stanowcza. Dla dobra swojej rodziny zrobi wszystko. W dodatku nigdy się nie poddaje. Kolejne ciekawe postacie to Rue (kurde, czemu ona musiała zginąć?), Cinna ( czyżby jedyny sympatyczny mieszkaniec Kapitolu?) i… wiecznie pijany Haymitch. Nie żartuję, naprawdę bardzo lubię tą postać.

Jedna rzecz mnie w tej książce irytowała. Mianowicie narracja w czasie teraźniejszym. Denerwująca co prawda tylko na początku, później się przyzwyczaiłam. Taki jeden, malutki nic nie znaczący minusik.
Nie będę się zbytnio rozpisywała o kolejnych dwóch tomach trylogii. Opowiadają one o powstaniu dystryktów i wojnie z Kapitolem. Dochodzi kilka kolejnych, rewelacyjnych postaci (np. uwielbiany przeze mnie Finnick) oraz momentów, w których wściekamy się na autorkę za zabicie niektórych naszych ulubieńców. Cóż, happy-end jest, ale nie całkowity. Może to i dobrze. Zło zostało pokonane, ale konsekwencje niektórych działań są nieodwracalne. Takie dodatkowe przesłanie oprócz tego głównego, antywojennego.

Część druga, „W pierścieniu ognia” dorównała swojej poprzedniczce, a zakończenie serii, „Kosogłos” było godnym zwieńczeniem arcydzieła. Trylogii, która mówi nam o wierze we własne ideały, o tym, że można walczyć i wygrać z niesprawiedliwą władzą. O trudnych wyborach i dorastaniu. O społeczeństwie, w którym media odgrywają ogromną rolę. Może właśnie nad tym ostatnim należy się zastanowić…?

Polecam „Igrzyska śmierci” każdemu.



Cytat: 
„W oddali łąki, wejdźże do łóżka, Czeka tam na cię z trawy poduszka,
Skłoń na niej główkę, oczęta zmruż,
Rankiem cię zbudzi słońce, twój stróż.
Tu jest bezpiecznie, ciepło jest tu,
Stokrotki polne zaradzą złu.
 Najsłodsza mara tu ziszcza się,
Tutaj jest miejsce, gdzie kocham cię.”



Ocena: 10/10

5 komentarzy:

  1. Naprawdę świetna recenzja. "Igrzyska śmierci" chciałam już od dawna przeczytać, ale po Twoim opisie sięgnę jednak po tą książkę szybciej :)

    Życzę owocnej i przyjemnej pracy nad blogiem :)
    Pozdrawiam i również dodaję do polecanych :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Fajna recenzja. Dziękuję za komentarze na blogu i także dodaję do linków.
    Co do Igrzysk, moją opinię już znasz. Finnick także był (niestety)moim ulubionym bohaterem.
    Życzę ci ... Cóż, na początek wytrwałości i weny. Bo to chyba one są najbardziej potrzebne :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo lubię tę serię, bo miała dużo akcji, ciekawych zwrotów, bohaterowie niczego sobie. Ale ja bym wygrała Gale'a, a nie Peetę.
    Obserwujemy?

    written-by-bird.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Eh, ja się cieszę, bo właśnie Peetę wolałam^^ Oki :)

      Usuń
  4. Muszę dorwać te "Igrzyska...", bo chyba zwariuję, jak przeczytam jeszcze jedną pozytywną opinię na temat tej serii. Też chcę! :D

    OdpowiedzUsuń

Popularne posty

The Hunger Games 32x32 Logo